کوئیز هفتگی | شماره 15 – یادگیری Phrasal verbs

سلام زبان‌آموزانِ عزیز وبسایت eflhere! من میترا لطفعلی هستم و این هفته قراره با هم مبحثِ جذابِ Phrasal verbs رو یاد بگیریم!

Phrasal Verbs به فعل‌های چندقسمتی گفته میشه که از ترکیب یک فعل +

•  یک حرف اضافه (preposition) تشکیل میشن: get on
• یک قید (adverb) تشکیل میشن: get along
• هر دو، قید و حرف اضافه، تشکیل میشن: look forward to

یکی از مهم‌ترین نکاتی که راجع به یادگیری Phrasal verbs وجود داره اینه که گولِ ظاهرشون رو نخوریم! یعنی چی؟ به مثال زیر دقت کنین: 

Cristiano Ronaldo is a role model for other players to look up to.

خب، یه نگاه کلی به این Phrasal verb بندازیم، متوجه میشیم که خیلی آسونه! معنی look رو که بلدیم، up هم که تابلوئه دیگه! بالا رو نگاه کردن! اما… یعنی چی؟! منطقی به نظر نمیرسه که! آها! دقیقاً همینجا معنیِ گول خوردن مشخص میشه! ما نباید سعی کنیم که Phrasal verbs رو بر اساس معنایِ جداگانه‌ی کلمات، ترجمه کنیم. به این دلیل که، معمولاً معنایِ اونها، یه مفهوم یا اصطلاحِ متفاوته! 

راه حلِ پیشنهادی؟!

هر وقت به یک Phrasal verb جدید برخوردیم که معناش رو نمی‌دونستیم، حتماً! و بازم تأکید میکنم، حتماً! از دیکشنری کمک بگیریم. به جای اینکه سعی کنیم از معنای تک تکِ کلمات، اون رو ترجمه کنیم.

حالا بریم که دو تا نکته‌ی مهمِ دیگه از Phrasal verbs با هم یاد بگیریم.

Transitive or Intransitive؟

وقتی یک Phrasal verb جدید یا می‌گیریم، باید ببینیم که آیا به مفعول (object) نیاز داره یا نه! مفعولِ جمله، کسی یا چیزی هست که معنای فعلِِ جمله رو کامل میکنه و بدون اون جمله ناقصه! مثال:.

Claire broke up with Bill.

My brother’s car broke down on the way home.

در جمله‌ی اول، مفعولِ جمله، Bill هست و اگر حذفش کنیم، جمله‌ی ما معنای کاملی نمیده و ناقص میشه. Claire با چه کسی رابطه‌ش رو تموم کرد؟! با Bill! به این دسته از Phrasal verbs، که نیاز به داشتنِ مفعول دارن، transitive گفته میشه.

حالا بریم سراغ جمله‌ی دوم! اینجا جمله‌ی ما، مفعول نداره، چون فعلِ جمله به تنهایی معنایِ کاملی داره: خراب شدن. به این دسته از Phrasal verbs که نیازی به مفعول ندارن، intransitive گفته میشه. 

Separable or Inseparable؟

اگه Phrasal verb ما، transitive باشه و به مفعول نیاز داشته باشه، میتونه در دو گروهِ separable یا inseparable قرار بگیره! گروه separable به این معنی هست که فعل و کلمه دوم (حرف اضافه یا قید) میتونن از هم جدا بشن که به ما دو انتخاب میده:

• مفعول بین فعل و کلمه‌ی دوم قرار بگیره:

Can you turn the air condition on? 

• مفعول بعد از گروهِ فعلی قرار بگیره:

Can you turn on the air condition?

نکته: اگر که مفعول ضمیر باشه، حتماً باید بین فعل و کلمه‌ی دوم قرار بگیره!!مثال:

Can you turn it on?

گروه inseparable همونطور که از اسمشون پیداست، قابلِ جدا شدن نیستن. به این معنی که، مفعول نمیتونه بین گروهِ فعلی قرار بگیره، چون فعل و کلمه‌های موجود در گروه فعلی، حتماً باید کنار هم قرار بگیرن، بدونِ هیچ فاصله‌ای! مثال: 

I’ve always got along with Amanda, she’s a nice girl.

---

خب! به نظرم هر چیزی که لازم بود راجع به یادگیری Phrasal verbs بدونین رو، با هم خوندیم. اما سوال اینجاست:

چطوری می‌تونیم یادشون بگیریم؟! یعنی چطوری میشه سعی کنیم تا دایره‌ی لغتیِ Phrasal verbs خودمون رو افزایش بدیم؟!

مثل همیشه، باید بگم که حفظ کردن کلمات هیچ سودی نداره! و فقط وقت‌تلف‌کردنه! Phrasal verbs هم جزو گروهِ کلمات محسوب میشن. یادگیری کلمات هم، همیشه باید مرتبط به یک موضوعِ خاص باشه که ما داریم درسش رو می‌خونیم و مطالعه می‌کنیم. چون خیلی مهمه که کلمات رو در متنی یاد بگیریم که یک موضوع مشخص داشته باشه تا به شما در به‌خاطرسپردنشون و همچنین استفاده‌ی صحیح ازشون کمک کنه. فقط به این صورته که مطالعه‌ی شما معنا پیدا میکنه.

به همین دلیل، من کوئیز هفتگی رو با موضوع خاص انتخاب کردم! تمریناتش رو انجام بدین و سعی کنین که هرجا نیاز داشتین حتماً از دیکشنری کمک بگیرین. دقت کنین که با توجه به اون نکات بالا، گروهِ فعلی شما جزو کدوم دسته قرار می‌گیره. هر سوالی هم داشتین، حتما واسم کامنت بزارین. موفق باشین!