آیا چینش کلاس درس یعنی فرم نشستن زبان آموزان در کلاس میتواند بر یادگیری آنها تأثیر داشته باشد؟ این سوالیست که هر معلمی ممکن است در انتهای هر روز از خود بپرسد. آیا ممکن است با تغییرات کوچکی در نحوه چینش صندلیها به موفقیت تحصیلی زبانآموزان کمک کرد؟
چینش صندلیها به موضوعات مختلفی مرتبط است مثلاً زیبایی یا سایز کلاس. بر اساس مطالعات آموزشی محل نشستن زبانآموز بر عوامل متعددی موثر است از جمله میزان انگیزه او برای شرکت در فعالیتهای کلاسی، ارتباط با معلم و دیگر زبانآموزان و صد البته یادگیری او.
چطور باید یک چینش مناسب انتخاب کرد؟ پیش از انتخاب چینش کلاس، لیست زبانآموزان کلاس را چک کنید تا مطمئن شوید که شرایط خاصی ندارند. شرایطی که زبان آموز را ملزم کند که برای یادگیری بهتر در جای خاصی بنشیند. زبانآموزان با شرایط خاص مثلاً معلولیت شنیداری لازم است نزدیکتر به معلم بنشینند. همچنین برخی زبانآموزان نباید کنار هم بنشینند. به عنوان مثال به این دلیل که در طول کلاس با هم زیاد صحبت میکنند و یا نمیتوانند با هم کنار بیایند. این موارد و بسیاری موارد دیگر را در طول سالها و بر اساس تجربه میفهمید. پس از اینکه نیاز فردی زبانآموزان را مورد بررسی قرار دادید، حال چطور صندلیها را در کلاس بچینیم؟
گروهی
نشستن زبانآموزان به شکل گروهی یکی از انواع شکلهای چینش کلاس به نام «غلاف یا pod» است.
البته این چینش برای آن دسته از کلاسهایی که فعالیتهای گروهی زیادی دارند مناسب است. همچنین اگر شما از آن دسته معلمهایی هستید که به رقابتهای گروهی در کلاس بسیار اهمیت میدهید، این روش بسیار کاربردی خواهد بود. این پوستر را با خود به کلاس ببرید و گروهها را نامگذاری کنید.
جنبههای منفی غلاف:
- میزها به راحتی قابل جابجاییاند.
- تمرکز برخی زبانآموزان را بهم میریزد.
- برخی از زبانآموزان برای اینکه تخته را ببینند باید جابجا شوند.
- اگر لازم است زبانآموزان فاصله اجتماعی را رعایت کنند، این روش مناسب نیست.
تلفیقی
کلاس سی نفره مجموعهای است از زبانآموزان با شیوهها و نیازهای مختلف یادگیری. این یک حقیقت است. یک راه حل میتواند تلفیق چینشهای مختلف باشد که شیوه یادگیری افراد بیشتری را پوشش دهد.
در این چینش میز و صندلی زبانآموزان ثابت نیستند. آنها میتوانند با تغییر موضوع کلاسی، صندلیشان را در کلاس جابجا کنند و به میزی ملحق شوند که مناسب نیازشان باشد. مثلاً اگر گروه کوچکی از زبانآموزان در کلاس مرتب به کمک معلم نیاز دارند، بخشی از صندلیها را به شکل حرف U انگلیسی بچینید، آنها را به این قسمت راهنمایی کنید و خودتان در وسط این U بنشینید.
Uهای کوچک
در این روش به راحتی میتوان گروههای کوچک را مدیریت کرد. زبانآموزان فضاهای شخصی بیشتری دارند و با هم برخورد کمتری دارند.
معلم در این چینش به راحتی میتواند در کلاس راه برود و فعالیت فردی زبانآموزان در گروه را به راحتی بررسی کند. معلم میتواند یک صندلی در وسط کلاس بگذارد و هر زمان که لازم است با هر کدام از گروهها صحبت کند.
از معایب این چینش این است که برخی از زبانآموزان رو به تخته نیستند و برخی هم نمیتوانند به راحتی تخته را بینند.
ردیفهای ساده
این روش سنتی همچنان یکی از گزینههاست بخصوص اگر در طول کلاس قرار است زیاد از تخته استفاده کنید.
واضح است که این روش چندان برای کارهای گروهی کوچک مناسب نیست. هرچند اگر در کلاس فضای خالی دارید، احتمالاً میتوانید آنجا فعالیتهای گروهی دیگری انجام دهید و از میزها برای فعالیتهای شخصی استفاده کنید. همه زبانآموزان به راحتی تخته را میبینند و چینش کلاس مناسب فضای امتحان است.
استادیوم
با تغییر کوچکی در چیدمان کلاسهای سنتی، صندلیهای کلاس به شکل صندلیهای استادیوم تبدیل میشوند. در اینجا برای معلم راحتتر است که تمام زبانآموزان را هنگام انجام فعالیتها زیر نظر داشته باشد. در کلاسهای کوچک این نوع چینش بسیار کاربردیتر خواهد بود.
این چیدمان برای کلاسهایی که فعالیت گروهی زیادی دارند مناسب نیست. همچنین در چنین کلاسی معلم بیشتر شبیه یک سخنران است که تمام مدت کلاس برای دانشآموزان صحبت میکند.
شکل U
این چیدمان برای بحثهای کلاسی که همه کلاس مشارکت میکنند مناسب است و همه زبان آموزان میتوانند به راحتی همه همکلاسیها را ببینند و با آنها صحبت کنند.
این چیدمان شبیه چیدمان Uهای کوچک است به این معنا که معلم به راحتی میتواند کلاس را در دست بگیرد. علاوه بر این، این مورد برای کلاسهای کوچک مناسب نیست اما زبانآموزان همچنان اگر لازم باشد، میتوانند فعالیتهای دو نفره داشته باشند.
به عنوان یک معلم شما چه تجربهای از تغییر چیدمان در کلاسهای حضوری و گروهی دارید؟ کدامیک از موارد بالا برای کلاس شما کاربردیتر بوده است؟
Resource:
www.teachstarter.com